กลัวยิ่งนัก รักหาย กับสายลม
ต้องเศร้าตรม ขมจิตต์ ด้วยพิษเหงา
คงวิโยค โศกศัลย์ สุดบรรเทา
รักอับเฉา เผาทรวง สิ้นดวงแด
อยากรับรัก ภักดี ทั้งชีวิต
อยากใกล้ชิด สนิทแนบ แอบดวงแข
คงมิใช่ ให้มอง เพียงจ้องแล
อยากกักแม่ แน่ใจ เก็บในทรวง
สองมือน้อย ร้อยเรียง แล้วเพียงมอบ
คือคำตอบ หอบมา ว่าแสนหวง
ฝากลมพา ระอาเห็น เป็นลมลวง
มิอยากทวง ล่วงล้ำ กลัวช้ำใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
