๏ ร่ำตำราหางอึ่ง | รู้ซึ้งถึงสวรรค์ชั้นฟ้า |
บ้าอำนาจงูงูปลาปลา | จะกลืนสุริยาแจ่มจันทร์ ฯ |
๏ หิวโหยตะกละกินความตาย | สะสมไว้มากมายมหันต์ |
อมตะแต่ระยะสั้น | ชั่วกัปป์กัลป์กิ้งกือดิน ฯ |
๏ หอกดาบเพ้อพูดได้ | น้ำลายหลากท่วมฟ้าสิ้น |
สัตว์เซลล์เดียวจะรุมกิน | รสกลิ่นคาวอธิปไตย ฯ |
๏ เมืองจะมึนเหมือนเมาเหล้า | จันทร์เจ้าจะเป็นผีพุ่งไต้ |
ปลาปูงูหอยจะตาย | วอดวายชีวิตทุกดวงดาว ฯ |
๏ แกลบรำนฤมิตตัวเอง | วังเวงขึ้นแทนเทพเจ้า |
กาละนั้นแหละถึงคราว | พราวศิวิไลซ์ทั้งโลกา ฯ |
๏ เชื้อมะเร็งจะสวมเสื้อนอก | มิกลับกลอกหลอกหลังไว้หน้า |
ล่อพระศรีอารย์มา | งับน้ำชาเวลามืดเอย ๚๛ |
อังคาร กัลยาณพงศ์