ใช่เพียงมือ ถือจอง ประคองกอด
ใช่เพียงคำ พร่ำพรอด ยอดรักจ๋า
ยังช่วยรับ ซับซ้ำ ซึ่งน้ำตา
โอบกายา พาน้อง หยุดร้องครวญ
ยากมีใคร ไหนหนึ่ง แม้ครึ่งจิตต์
แผ่ผ่านพิษ ฤทธิ์ใจ ให้กำสรวล
ด้วยภูมิภักดิ์ รักประดัง สิ้นทั้งมวล
มีต่อนวล ล้วนเป็น เช่นเกราะบัง
อันหนาวเหน็บ เจ็บกาย แค่ภายนอก
มิย้อนยอก ออกฤทธิ์ เช่นพิษฝัง
คงไม่นาน ผ่านละ จะประทัง
อย่าอินัง หวังเจ้า จงเข้าใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ใช่เพียงคำ พร่ำพรอด ยอดรักจ๋า
ยังช่วยรับ ซับซ้ำ ซึ่งน้ำตา
โอบกายา พาน้อง หยุดร้องครวญ
ยากมีใคร ไหนหนึ่ง แม้ครึ่งจิตต์
แผ่ผ่านพิษ ฤทธิ์ใจ ให้กำสรวล
ด้วยภูมิภักดิ์ รักประดัง สิ้นทั้งมวล
มีต่อนวล ล้วนเป็น เช่นเกราะบัง
อันหนาวเหน็บ เจ็บกาย แค่ภายนอก
มิย้อนยอก ออกฤทธิ์ เช่นพิษฝัง
คงไม่นาน ผ่านละ จะประทัง
อย่าอินัง หวังเจ้า จงเข้าใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ความอาทร ผ่อนทุกข์ ช่วยปลุกชื่น
ลบความขื่น ขมทรวง ช่วงอ่อนไหว
อกละมุน กรุ่นซับ รับอุ่นไอ
ยามหนาวเหน็บ เก็บใจ ไว้รอรัก
ใช่ออดอ้อน เพียงให้ อยู่ใกล้ชิด
แต่ดวงจิต ผูกพัน มั่นตระหนัก
ด้วยฤดี ดวงนี้ ที่เศร้านัก
ไร้ผู้พัก พิงใจ ไว้แนบอิง
มีแต่ความ ปวดร้าว ที่เข้าแฝง
แทบหมดแรง พังพ่าย แล้วใจหญิง
รออุ่นไอ รักมอบ ปลอบแท้จริง
จะละทิ้ง ทุกอย่าง เคียงข้างคุณ...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
