. .. แป้งชอบดอกงิ้ว . . เพราะอยากปีนต้นงิ้ว เอ๊ย!! . . ไม่ใช่ๆ . . เพราะชอบดูงิ้วค่า . ..
แป้งเคยเห็นดอกงิ้วแบบเป็นดอกจริงๆแค่ครั้งเดียวในชีวิต . .. เห็นสีส๊วย สวย ถามพ่อว่าต้นอะไร . . พ่อบอกว่าต้นงิ้ว
. .. ในความเข้าใจของแป้งๆ ก็คิดว่าต้นงิ้วมันน่ากลัว . . ยิ่งในภาพวาดที่มียมบาลเอาเหล็กแทงตรูดคนที่ปีนต้นงิ้ว ยิ่งน่ากลัว . ..
พอเห็นดอกงิ้วจริงๆแล้วถึงกลับอึ้งในความสวยงาม . . . และรู้สึกสงสารดอกงิ้วขึ้นมาจับใจ ที่กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความน่าสะพรึงกลัว
ในความน่าสะพรึงกลัว . . ฉันมองเห็น - - หัวใจที่อ่อนหวาน - -
อ้างว้างมานาน . . . นึกน้อยใจชะตาชีวิตบ้างหรือไม่?
ครั้งแรกที่เห็นก็เกิด "หลงรัก" . . แม้ใครจะเหยียดหยามเธออย่างไร
ถึงสองขาไม่อาจปีนขึ้นไป . . .
จะแหงนคอรอเธอหล่นร่วงมาสู่หัวใจ . . ภายใต้ร่มใบแห่งรักนิรันดร์~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
