******* รออ้อมกอด*******
อยากร้องไห้ กับการ ที่ฉันเจ็บ
ไม่อยากเก็บ ระทม ที่ถมถา
อยากซบอก ใครหนึ่ง ให้พึ่งพา
เฝ้ามองหา คนดี ที่วางใจ
อยากมีมือ อุ่นวาง ทางบ่นบ่า
ช่วยซับรอย น้ำตา คราหลั่งไหล
โอบประคอง ด้วยรัก ภักดิ์ห่วงใย
คราวอ่อนไหว ไม่ห่าง อยู่ข้างเคียง
ฉันคงได้แต่คิดจิดว้าวุ่น
คนเคยคุ้น จากไกล ไร้ซึ่งเสียง
ได้แต่พร่ำ ร้าวรอน ซ่อนสำเนียง
ทำได้เพียง สะอื้น กลืนระทม
อยากร้องไห้ กับการ ที่ฉันเจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บฤดี ที่ขื่นขม
ช้ำอดสู่ ต้องอยู่ อย่างระทม
หวังเพลงพรหม ช่วยรับ ซับน้ำตา..
“สุนันยา”
ใช่เพียงมือ ถือจอง ประคองกอด
ใช่เพียงคำ พร่ำพรอด ยอดรักจ๋า
ยังช่วยรับ ซับซ้ำ ซึ่งน้ำตา
โอบกายา พาน้อง หยุดร้องครวญ
ยากมีใคร ไหนหนึ่ง แม้ครึ่งจิตต์
แผ่ผ่านพิษ ฤทธิ์ใจ ให้กำสรวล
ด้วยภูมิภักดิ์ รักประดัง สิ้นทั้งมวล
มีต่อนวล ล้วนเป็น เช่นเกราะบัง
อันหนาวเหน็บ เจ็บกาย แค่ภายนอก
มิย้อนยอก ออกฤทธิ์ เช่นพิษฝัง
คงไม่นาน ผ่านละ จะประทัง
อย่าอินัง หวังเจ้า จงเข้าใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ใช่เพียงคำ พร่ำพรอด ยอดรักจ๋า
ยังช่วยรับ ซับซ้ำ ซึ่งน้ำตา
โอบกายา พาน้อง หยุดร้องครวญ
ยากมีใคร ไหนหนึ่ง แม้ครึ่งจิตต์
แผ่ผ่านพิษ ฤทธิ์ใจ ให้กำสรวล
ด้วยภูมิภักดิ์ รักประดัง สิ้นทั้งมวล
มีต่อนวล ล้วนเป็น เช่นเกราะบัง
อันหนาวเหน็บ เจ็บกาย แค่ภายนอก
มิย้อนยอก ออกฤทธิ์ เช่นพิษฝัง
คงไม่นาน ผ่านละ จะประทัง
อย่าอินัง หวังเจ้า จงเข้าใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
