เฝ้าหัวเราะเยาะกบพบโลกกว้าง
เลยถูกย่างบนไฟไหม้แข้งขา
อีกทั้งตัวหัวใจไหม้กายา
คงเพราะว่าไม่รู้อยู่อย่างไร
เที่ยวอวดดีเกินไปในความคิด
เอาชีวิตมิรอดค่อนขอดได้
มิคิดเหมือนกว้างกว้างอย่างกว้างไกล
มิเปิดใจรับอย่างอื่นหมื่นมารยา
มัวว่าตนพ้นโลกีย์โลกนี้ได้
เลยมองใครต่ำต้อยน้อยคุณค่า
พอแค่เปิดปากบอกนอกกะลา
สิ้นชีวาทันทีหนีไม่ทัน
สล่าผิน
ชุดนี้มีแต่สระ า ขออย่าว่าข้าฯเด้อ คริคริ