กบอยู่ในใต้กะลาคิดว่าเก่ง
เฝ้าพิศเพ่งว่าให้ใครเขาแย่
คิดว่าตนฉลาดปราชญ์โดยแท้
เฝ้ารังแกใครเขาว่าเขลาจัง
มิมองฟัาว่ากว้างเหมือนอย่างปราชญ์
เลยมักพลาดเพราะตนบนความงั่ง
มองแต่ตนคนดีมีเด่นดัง
จึงได้พลั้งว่าเขาน่าเศร้าใจ
กบเอ๋ยกบไยว่ากล้าพูดนัก
มัวจมปลักใต้กะลาล้าสมัย
โลกเปลี่ยนแปลงแสงสีศิวืไลศ์
เหตุไฉนเจ้ากบไม่พบเจอ
อยากจะเปิดกะลาพากบออก
แล้วได้บอกฟ้ากว้างขวางเสมอ
มองให้ไกลกว่านี้อย่ามีเบลอ
และอย่าเผลออวดเบ่งเก่งผู้เดียว
สล่าผิน