เมื่อโลกยังกว้าง...ทางยังไกล
ยังมีเช้าวันใหม่...กำลังจะมาถึง
จะมัวเศร้าไปทำไม อย่าทิ้งตัวเองไว้ในห้วงคำนึง
แค่เจ็บช้ำ...สักครั้งหนึ่ง...ก้อคงไม่ทำให้ถึงกับตาย
....คนไกล ๆ....ใจ หระรี
ยังมีเช้าวันใหม่...กำลังจะมาถึง
จะมัวเศร้าไปทำไม อย่าทิ้งตัวเองไว้ในห้วงคำนึง
แค่เจ็บช้ำ...สักครั้งหนึ่ง...ก้อคงไม่ทำให้ถึงกับตาย
....คนไกล ๆ....ใจ หระรี
ทิ้ ง ตั ว เ อ ง ไ ว้...กั บ บ า ง สิ่ ง
ปล่อยหัวใจให้จมดิ่ง...กับการค้นหาความหมาย
กอดคอกับความเหงา..แม้ต้องเศร้าและเดียวดาย
แต่ก็คงไม่ถึงกับตาย...ใช่ไหม..?
...เ ฝ้ า โ ท ษ แ ต่ ค น บ น ฟ้ า...
ที่เล่นตลกกับโชคชะตา...จนสั่นไหว
ส่งบางคนมาให้รัก..รัก..จนหมดหัวใจ
แต่ฟ้าก็ส่งใคร...มาแทรกกลางระหว่างเรา
ยั ง ค ง เ ก็ บ ทุ ก ช่ ว ง เ ว ล า ดี ดี
ถึงแม้ความรู้สึกที่มี...วันนี้ต้องเศร้า
และแม้ที่ว่างในใจ...เธอมีใครเป็นเงา
ใช้ชีวิตร่วมกับเขา...ลืมเรื่องเก่า ๆ ที่ผ่านมา
ก อ ด ตั ว เ อ ง...ส ะ อื้ น เ บ า เ บ า
บอกตัวเองให้เลิกเศร้า...หยุดถามหา
ไม่ได้โทษใคร...ไม่ได้ท้อต่อชะตา
แต่มันล้า...หมดเรี่ยวแรงไขว่ขว้า..แล้วจริง ๆ
เอ-มิ-กา
--แป่ว--กลายเป็นกลอนอกหักไปซะแล้ว...อ่านให้เป็นปรัชญาความรักหน่อยก็แล้วกันนะคะ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
