[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ.รัตติกาล]

...จดหมายจากพระจันทร์...

"...สวัสดี...ดวงทิวา...ที่ข้ารัก
เคยพบพักตร์บางคราเวลาฝัน
ยามราตรีเธอหายไปไหนกัน
รู้ไหม? จันทร์คอยเจ้า จนเข้านอน

ระหว่างเราแม้ว่าเป็นเส้นขนาน
ไม่มีกาลได้ร่วมเรียงและเคียงหมอน
ถึงกระนั้นจะรักกันนิรันดร
ตะวันร้อน-จันทร์จะเย็น เป็นนิตย์ไป

ร่วมกันสร้างแรงหวังคนทั้งโลก
ให้สร่างโศกคลายทุกข์..สุขสดใส
ประชาชาติยังหวังกำลังใจ
เพื่อต่อสู้ผองภัยบนเส้นทาง

การช่วยเหลือผู้อื่นให้ชื่นสุข
ตัวเองทุกข์บีบเค้นแทบเต้นผาง
บางทีชีพเกือบดับแทบอับปาง
ฝันเลือนลาง หวังเลือนลับกับราตรี

ตะวันจ๋า...จันทรานั้นทราบชัด
เราถูกจัดอยู่ให้คนละหน้าที่
แต่อย่างน้อย "ความคิดถึง" ซึ่งเรามี
คือข้อดี หนุนสองเรา ให้ก้าวเดิน 

อย่าน้อยใจไปเลย...นะ...ที่รัก
ดวงจันทร์จักส่งยิ้มให้ไม่ห่างเหิน
ชาตินี้ แม้กายเรา เนาไกลเกิน
ขอส่ง "ใจ" เหาะเหิน มาร่วมทาง....

ถึงสองเรา จะไม่ ได้ครองคู่
ก็ขออยู่เฝ้านภาตราบฟ้าสาง
"ความคิดถึง"ซึ่งส่งให้ไม่จืดจาง
จันทร์จะวาง ข้างใจ จนวายปราณ..."

...ส.เชื้อจันทร์...
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปล. กลอนชุดนี้ เคยเผยแพร่ตั้งแต่ปี ๒๕๕๑ มาครั้งหนึ่งแล้ว
ครั้งนี้นำมาแก้ไขเพิ่มเติมอีกสามบท และเผยแพร่ในบ้านนี้
เพื่อเป็นกลอนคู่กับ "รักแท้บนเส้นขนาน: จากตะวันถึงจันทรา"
ออกแนวแฟนตาซีหน่อย แต่ว่า คงพอให้อ่านเพลินๆได้บ้างกระมัง..

ขอบคุณภาพจาก...
http://www.wunderground.com/data/wximagenew/m/Melagoo/223.jpg
 

สุรีย์แสงแรงกล้าสง่าเด่น
ทิวาเข่นราตรีลี้ถิ่นฐาน
จันทราเคลื่อนเลื่อนลับสลับกาล
คู่ขนานเช่นนี้นิจนิรันดร์

อาจมีบ้างบางเวลาถึงคราคราส
ฟ้าวิลาสกลับหม่นปนอาถรรพ์
ทิวากรอ้อนออดโอบกอดจันทร์
โลกาหวั่นตีฆ้องร้องระงม

เหตุไฉนใกล้กันเขาหวั่นหวาด
ใจแทบขาดเคียงกันมิทันสม
วาสนาพาเราเศร้าระทม
จันทร์ขื่นขมข่มใจไกลตะวัน