ถึงที่สุด หยุดตาย มิได้หรอก
ความกลิ้งกลอก ชอกช้ำ เศร้ากำศรวล
ความซื่อใส ใจจริง สิ่งทั้งมวล
ควรมิควร ชวนคิด อนิจจัง
อันน้ำใจ ไมตรี หากมีมอบ
รับแล้วขอบ คุณพร้อม น้อมฝากฝัง
สิ่งใดดี ชี้สดับ ควรรับฟัง
พึงอินัง ชั่งจิตต์ เป็นศิษย์ครู
มิมีหมด สดใส น้ำใจจิตต์
ไม่มีพิษ ฤทธิ์รัก มักเลิศหรู
ดั่งสายฝน หล่นหลั่ง ลงพรั่งพรู
รินรดสู่ หมู่เหล่า ผู้เฝ้ารอ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
