เส้นขนาน วาดวาง สิ้นทางหวาน
ช่วงกลางวัน กลายกลับ สลับกาล
อยู่วิมาน ปลายสรวง...เปลี่ยนช่วงไป
ห้วงราตรี มีจันทร์ ประพันธ์ผ่อง
อรุณต้อง สุรีย์ สีสดใส
มิมีวัน บรรจบ พบคู่ใจ
แต่ละวัน ลอยไกล ...ในวังวน
มีก็เพียง สายใย ส่งให้ต่อ
เป็นแรงก่อ เสริมซับ เมื่อสับสน
ยามทุกข์ท้อ โศกศัลย์ หวั่นกมล
ส่งจิตยล ด้วยรัก จากดวงจันทร์
แม้รู้ว่า ไร้วัน สานบรรจบ
ขอเพียงพบ ร่วมเรียง เคียงในฝัน
ส่งจดหมาย เยี่ยมหา พาผูกพัน
จากดวงจันทร์ ถามไถ่ ด้วยไมตรี
มีสุขทุกข์ อย่างไร ให้ส่งข่าว
หากเธอเหงา วันไหน อย่าได้หนี
ยังมีเดือน ลอยผ่าน ม่านราตรี
ส่งฤดี ดวงน้อย มาคอยเคียง.....
"สุนันยา"
พี่ฝากพร่ำ คำหวาน ผ่านลมไหว
กลั่นจากใจ หวลหา เวลาเหงา
สุริยันต์ จันทรา ดั่งเพื่อนเรา
คอยรอเฝ้า รินหยาด ไม่ขาดตา
วันคืนล่วง ห่วงอยู่ มิรู้สิ้น
ยามมองดิน เหมือนไกล ดวงใจหา
เหม่อเมียงมอง น้องนวล เย้ายวนนา
สุขอุรา คราคิด ลิขิตไป
แม้วันนี้ ที่รัก จักเมินหลบ
คงมากพบ ด้วยเขา เอาใจใส่
สิทธิ์ของรัก สลักเขต ตามเจตไง
เป็นอย่างไร รู้นะ... คนจะลืม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
