เธอสุดแล้ว แต่พี่ นี้ไม่สุด
จะให้หยุด ค้างคา น่าฉงาย
พี่ไม่ยอม พี่ไม่ยอม ขอยอมตาย
เจียนถึงป้าย รอมร่อ ขออย่าปราม
รักของพี่ ช้าช้า พร้าสองเล่ม
ต้องดึงเกมส์ เต็มที่ มิผลีผลาม
อย่าพึ่งด่วน หงุดหงิด คิดวู่วาม
ปล่อยไปตาม ธรรมชาติ อย่าหวาดกลัว
สุนทรวิทย์
[/quote]จะให้หยุด ค้างคา น่าฉงาย
พี่ไม่ยอม พี่ไม่ยอม ขอยอมตาย
เจียนถึงป้าย รอมร่อ ขออย่าปราม
รักของพี่ ช้าช้า พร้าสองเล่ม
ต้องดึงเกมส์ เต็มที่ มิผลีผลาม
อย่าพึ่งด่วน หงุดหงิด คิดวู่วาม
ปล่อยไปตาม ธรรมชาติ อย่าหวาดกลัว
สุนทรวิทย์
ไม่เคยกลัว ใครใคร ในหล้านี้
กลัวความดี อย่างเดียว เสียวไปทั่ว
พี่ไม่สุด หยุดก่อน นอนระรัว
เอาให้ชัวร์ ปางตาย อย่าหน่ายลา
พี่แก่แล้ว ความชรา มาสะดุด
เลยไม่สุด ทรุดโทรม โหมหมดท่า
เรี่ยวแรงถอย คอยจ้อง มองกานดา
ปวดอุรา แทบแย่ แก่เกินไป
ถ้ารู้ตัว ว่าช้า มาตีสี่
อาจจะเจอ ของดี ที่นี่ได้
เหตุผิดพลาด เพราะชักช้า ว่ากันไป
มัวพิรี้ พิไร ไม่ทันกิน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
