ยลแรกยิ้มเยาวมาลย์ก็ซ่านจิต
ราวสนิทนวลนางแต่ปางก่อน
หวิวหวิวเล่ห์สเน่หาใจอาวรณ์
อรชรหยาดฟ้าให้หล้าตะลึง
ทุกวันกรายป้ายรอ ป.อ.รถ
ลออหยดหยาดสวรรค์ให้ฝันถึง
อยากรู้จักเจียนตรึกใจลึกซึ้ง
แต่เอ่ยคำสักครึ่งยังอึ้งคำ
จำก้มหน้าเขี่ยถ่านมุงานนิ่ง
ขายหมูปิ้งขณะในใจระส่ำ
เสียงใสยื่นเมตตามาย้ำย้ำ
ได้แต่กำเงินมาไม่กล้ามอง
แล้วเธอจากไปเช่นเห็นทุกเช้า
ทิ้งใครเศร้าตาละห้อยรอคอยส่อง
เธอมิรู้หรอกหนาผกากรอง
ตานี้จ้องแต่เจียมเสงี่ยมใจ
กามนิต - ๑๗ ก.พ.๕๕
ราวสนิทนวลนางแต่ปางก่อน
หวิวหวิวเล่ห์สเน่หาใจอาวรณ์
อรชรหยาดฟ้าให้หล้าตะลึง
ทุกวันกรายป้ายรอ ป.อ.รถ
ลออหยดหยาดสวรรค์ให้ฝันถึง
อยากรู้จักเจียนตรึกใจลึกซึ้ง
แต่เอ่ยคำสักครึ่งยังอึ้งคำ
จำก้มหน้าเขี่ยถ่านมุงานนิ่ง
ขายหมูปิ้งขณะในใจระส่ำ
เสียงใสยื่นเมตตามาย้ำย้ำ
ได้แต่กำเงินมาไม่กล้ามอง
แล้วเธอจากไปเช่นเห็นทุกเช้า
ทิ้งใครเศร้าตาละห้อยรอคอยส่อง
เธอมิรู้หรอกหนาผกากรอง
ตานี้จ้องแต่เจียมเสงี่ยมใจ
กามนิต - ๑๗ ก.พ.๕๕
ด้วยต่ำต้อย น้อยตาม ซึ่งความรัก
จึงตระหนัก หักพะวง สิ้นสงสัย
ตัดสิ้นหมด ปลดปลง หลงอาลัย
ซุกซ่อนใน หทัยตน สู้ทนจำ
พึงเสงี่ยมเจียมจิตต์ อย่าคิดใฝ่
ศักดิ์กานั้น ชั้นใด ชวนให้ขำ
คิดรักหงส์ หลงนัก มักระกำ
ให้เจ็บช้ำ ย้ำอก กว่าตกตาล
ควรแอบซึ้ง พึงใจ เพียงในอก
อย่าหยิบยก ปกปิด คิดกล่าวขาน
อยู่แดเดียว เจียวฝัน จะบันดาล
เธอยิ้มหวาน ซ่านทรวง ปลอบดวงใจ .../
บูรพาท่าพระจันทร์
จึงตระหนัก หักพะวง สิ้นสงสัย
ตัดสิ้นหมด ปลดปลง หลงอาลัย
ซุกซ่อนใน หทัยตน สู้ทนจำ
พึงเสงี่ยมเจียมจิตต์ อย่าคิดใฝ่
ศักดิ์กานั้น ชั้นใด ชวนให้ขำ
คิดรักหงส์ หลงนัก มักระกำ
ให้เจ็บช้ำ ย้ำอก กว่าตกตาล
ควรแอบซึ้ง พึงใจ เพียงในอก
อย่าหยิบยก ปกปิด คิดกล่าวขาน
อยู่แดเดียว เจียวฝัน จะบันดาล
เธอยิ้มหวาน ซ่านทรวง ปลอบดวงใจ .../
บูรพาท่าพระจันทร์