ผ่านทางมาแลเห็นคนเข็นพระ
ส่องจะจะอาจารย์ท่านทั้งหลาย
กุมารทองเณรแอแฉกระจาย
ธารน้ำลายไหลเชี่ยวเขี้ยวลากดิน
อนิจจังทุกขังอนัตตา
วาสนาของเรียมไหม้เกรียมสิ้น
ทุกสิ่งที่เล่ามาให้ได้ยิน
ทุกแคว้นถิ่นค้นหานำมาลอง
ผลตอบรับกลับลวงทรวงชอกช้ำ
พบระกำทำให้ใจหม่นหมอง
ไม่เหมือนแม้นวางใจไว้หิ้งทอง
ยืนจ้องมองจานดังฟังร่ายมนต์
..กุสุมา..
ส่องจะจะอาจารย์ท่านทั้งหลาย
กุมารทองเณรแอแฉกระจาย
ธารน้ำลายไหลเชี่ยวเขี้ยวลากดิน
อนิจจังทุกขังอนัตตา
วาสนาของเรียมไหม้เกรียมสิ้น
ทุกสิ่งที่เล่ามาให้ได้ยิน
ทุกแคว้นถิ่นค้นหานำมาลอง
ผลตอบรับกลับลวงทรวงชอกช้ำ
พบระกำทำให้ใจหม่นหมอง
ไม่เหมือนแม้นวางใจไว้หิ้งทอง
ยืนจ้องมองจานดังฟังร่ายมนต์
..กุสุมา..
เป็นเพราะขาด คนดี เป็นที่พึ่ง
ซ้อสี่จึง เกาะคาน พานสับสน
กล่าวตัดพ้อ ระบาย คล้ายอับจน
ทั้งที่ตน แสนดี มีครบครัน
ชายวัยทอง ผู้หนึ่ง พอพึ่งได้
มีน้ำใจ ใคร่มอบ ปลอบจอมขวัญ
เกรงแต่ซ้อ ไร้จิต คิดผูกพัน
จำข่มกลั้น เก็บใจ ไว้เงียบงัน
สุนทรวิทย์
ซ้อสี่จึง เกาะคาน พานสับสน
กล่าวตัดพ้อ ระบาย คล้ายอับจน
ทั้งที่ตน แสนดี มีครบครัน
ชายวัยทอง ผู้หนึ่ง พอพึ่งได้
มีน้ำใจ ใคร่มอบ ปลอบจอมขวัญ
เกรงแต่ซ้อ ไร้จิต คิดผูกพัน
จำข่มกลั้น เก็บใจ ไว้เงียบงัน
สุนทรวิทย์