แท้จริงไซร้..ไม่รู้..เสียด้วยซ้ำ
รสชาติช้ำ..โหยหิว..ยังผิวเผิน
ฉันไม่เข็ด..แถมขอ..รอเผชิญ
จะขาดเกิน..มีกัน..ฉันก็ยอม
ถูกคนดี..ชี้หน้า..ว่า"บ้ารัก"
ถูกคนทัก..ดำหมอง..โดนของขอม
ถูกคนเก่า..เยาะเย้ย..ว่าเชยปลอม
ถูกเด็ดดอม..แล้วทิ้ง..ก็ยิ่งดี
อยากรักเธอ..เหมือนมด..ลิ้มรสหวาน
อันตรธาน..หมดจริต..ก็คิดหนี
เสียทุกอย่าง..ไม่ใช่..เธอได้ฟรี
แลกกวี..บทหนึ่ง..ฉันพึงใจ
.......๑๐๙๑๓......
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
