ช่วงชีวิต"ติดกับ"....จับไม่อยู่
ความหดหู่..เพิ่มบทบาท..คือหวาดเสียว
แต่ไหนมา..แม่พ่อ..ใช้ขอเคียว
นาผืนเดียว..เลี้ยงรอบ..ทั้งครอบครัว
ไม่ต้องมี..เงินทอง..มารองตัก
ทำแปลงผัก..ปลาปู..อยู่ในหลัว
โลกเปลี่ยนแปร..ชนบท..คือลดตัว
การเนียนัว..กับคนเมือง..มันเปลืองตังค์
วัดกันด้วย..ตำแหน่ง..แข่งวัตถุ
ใครกินจุ..กล่าวขรม..ว่าสมหวัง
สวรรค์อยู่..บนดิน..ได้ยินยัง?
ยอมบดบัง..ศักดิ์ศรี..ของชีวิน
ความสบาย..ของมนุษย์..ในจุดจบ
คือสงบ..เงียบสงัด..บำบัดศีล
หรือถูกริบ..สมบัติ..สู่แผ่นดิน
แล้วค่อยชิน..ว่าที่รอ...คือ"พอเพียง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
