"หลับฝัน"
ยังไม่รู้ หมู่จ่า หรือหน้าหลัง
ก้าวสู่หวัง ฝั่งฝัน มันหนักหนา
ไร้คำตอบ บอบช้ำ ระกำมา
หยาดน้ำตา บ่าไหล เพราะภัยพาล
เหมือนบ้านแตก แบกหน้า พึ่งพาเขา
ด้วยว่าเหงา เศร้าหมอง ครองสังขาร
กายก็แย่ แก่ไป ไม่เบิกบาน
ทรมาน ปานเต่า ถูกเผาไฟ
คนเคยรัก ยักย้าย บ่ายหน้าหนี
คนเคยดี ลี้หลบ คบคนใหม่
ความอาทร อ่อนหวาน เคยบานใบ
ห่อเหี่ยวไป ใบเถา ก็เน่าตาย
หลากอารมณ์ ถมทับ กำกับจิต
เบื่อชีวิต ผิดพลั้ง นั่งเบื่อหน่าย
เล่นพวกพ้อง น้องพี่ มีมากมาย
คนชั้นปลาย ตายแน่ เหลือแต่ตัว
ชาวรากหญ้า อย่าหวัง ได้นั่งสุข
นอนอมทุกข์ ท้อหลาย มือก่ายหัว
ด้วยหนี้สิน สร้างดอก ออกพันพัว
ความหวาดกลัว กลัดกลุ้ม มาสุมใจ
เลียวมองซ้าย ย้ายขวา หาทางออก
ยังจนตรอก ติดจั่น อกสั่นไหว
ทุกเส้นทาง ลางเลือน เหมือนสิ้นไฟ
แสงรำไร ไห้เห็น เป็นเพียงดาว
คืนเดือนดับ อับแสง ทุกแห่งหน
ช่างมืดมน ทนฝืน ในคืนหนาว
ม่านหมอกดำ อำพราง เส้นทางยาว
หลากเรื่องราว ลอยเด่น เห็นเต็มตา
คนสิ้นหวัง นั่งเศร้า เขาก็คิด
ว่าชีวิต อยู่ไป ก็ไร้ค่า
เชือกผูกคอ พอกัน ฉันขอลา
เพื่อนก็มา ปลุกตื่น ฟื้นจากตาย
มหาซัง งงตามเดิม..อิอิ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
