เพราะเจอกันช้าไปใจจึงเศร้า
เธออ่อนเยาว์คราวหลานพานหวั่นไหว
ส่วนเรานั้นมันแย่แก่เกินไป
เดินเคียงข้างทีไรใจระอา
คนอื่นเขาเฝ้ามองจ้องหัวเราะ
แถมยิ้มเยาะเธอเพรียกเรียกว่าป๋า
ใยฟ้าดินสิ้นจิตคิดเมตตา
ให้เธอเกิดช้ากว่าห้าสิบปี
แสนระทมขมขื่นสะอื้นจิต
จำตัดสิทธิ์เลิกลาแม่ยาหยี
จากกันไปไกลห่างทางชีวี
ในชาตินี้เศร้านักรักมลาย
จะสร้างบุญหนุนนำทำดีไว้
แม้เกิดใหม่ชาติหน้าอย่าเกิดสาย
ให้เราสองครองรักภักดิ์วางวาย
สุขสบายภิรมย์สมเจตจินน์
เธออ่อนเยาว์คราวหลานพานหวั่นไหว
ส่วนเรานั้นมันแย่แก่เกินไป
เดินเคียงข้างทีไรใจระอา
คนอื่นเขาเฝ้ามองจ้องหัวเราะ
แถมยิ้มเยาะเธอเพรียกเรียกว่าป๋า
ใยฟ้าดินสิ้นจิตคิดเมตตา
ให้เธอเกิดช้ากว่าห้าสิบปี
แสนระทมขมขื่นสะอื้นจิต
จำตัดสิทธิ์เลิกลาแม่ยาหยี
จากกันไปไกลห่างทางชีวี
ในชาตินี้เศร้านักรักมลาย
จะสร้างบุญหนุนนำทำดีไว้
แม้เกิดใหม่ชาติหน้าอย่าเกิดสาย
ให้เราสองครองรักภักดิ์วางวาย
สุขสบายภิรมย์สมเจตจินน์