คิดถึงกลอน กลบท(กลบทรักร้อย)
วอนสายลม ลมพัด สะบัดไหว
พัดพาใจ ใจนี้ ที่ห่วงหา
ไปแนบชิด ชิดเคียง เพียงพี่ยา
แม้ห่างไกล ไกลตา พาคำนึง
ทุกวันคอย คอยหวง ห่วงนักหนา
ร้อยลำนำ นำพา ว่าคิดถึง
ฝากลมวอน วอนพร่ำ ย้ำตราตรึง
ถึงคนซึ้ง ซึ้งทรวง ห้วงหทัย
เอ่ยคำรัก รักล้น ท้นดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิด คิดความ ยามหวั่นไหว
พี่จะรู้ รู้ไหม ใครห่วงใย
นอนร้องไห้ ไห้หวน ครวญละเมอ
เขียนกลอนกล กลบท รันทดท้อ
ไร้คนต่อ ต่อคำ พร่ำเสนอ
คิดถึงกานท์ กานท์หวาน สารจากเธอ
ยังคงคอย คอยเสมอ เธอหวนคืน.....
“สุนันยา”
http://www.youtube.com/watch?v=CS23-s0zSKs#noexternalembed&feature=player_embedded#!
มาร้อยกล กลบท พจน์วิจิตร
นั่งครุ่นคิด คิดไป ไม่อยากฝืน
เรามืออ่อน อ่อนใจ ไม่กลมกลืน
ขาดความลื่น ลื่นคม สมอุรา
เขียนไม่คล่อง คล่องไม่จริง อิงมักง่าย
ขาดลวดลาย ลายคราม ความภาษา
ต่อตามใจ ใจคิด นิมิตมา
ขาดวิชา ชาติรส เพราะหมดภูมิ
สุนทรวิทย์
นั่งครุ่นคิด คิดไป ไม่อยากฝืน
เรามืออ่อน อ่อนใจ ไม่กลมกลืน
ขาดความลื่น ลื่นคม สมอุรา
เขียนไม่คล่อง คล่องไม่จริง อิงมักง่าย
ขาดลวดลาย ลายคราม ความภาษา
ต่อตามใจ ใจคิด นิมิตมา
ขาดวิชา ชาติรส เพราะหมดภูมิ
สุนทรวิทย์