“วอนบุพเพ”
หากบุพเพเสกสรรสัมพันธ์ชื่น
พารักคืนกลับหวนดั่งครวญหา
ความเข้าใจ สองเรา เฝ้านำพา
กาลเวลา ผกผัน ฝันเป็นจริง
จะละโศก ระทมที่ถมถา
รอยน้ำตา เช็ดไป จากใจหญิง
หมั่นประคอง ปองหมาย แม้ใครติง
ไม่ทอดทิ้งรักเลือน เช่นเดือนแรม
คงสิ้นความ ตรอมตรมที่ถมก่อ
สานรักต่อ รอใจ ใสชื่นแช่ม
พยานรัก คือดาวที่วาวแวม
แสงนวลแต้ม ฟากฟ้ายามราตรี
ได้อยู่ในอ้อมแขน.ที่แสนอุ่น
หวานละมุน กรุ่นรัก ไม่จากหนี
วอนบุพเพชี้ทาง สว่างฤดี
ช่วยให้มี เราสอง ครองสัมพันธ์
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
