ขอบคุณภาพจาก DesktopNexus ครับ
ชอบออดชอบอ้อน ชอบซ่อนแอบ
จนแทบปลิวไหว ไร้น้ำหนัก
พัลวันพันลึก ดูคึกคัก
เดี๋ยวพักเดี๋ยวกลับ ช่างซับซ้อน
คงจะเกลียวกลม คารมเกี้ยว
กลัวว่าเดี๋ยวเดียว จะเลี้ยวซ่อน
ไขว่คว้าฝันใฝ่ ใช่รีบร้อน
กลับงอนอ้อนนัด เกินทัดทาน
เกรงว่าเฉยเฉย ความเคยคุ้น
ในยามอบอุ่น ละมุนหวาน
อีกทั้งเชยชม ภิรมย์กานท์
ไม่นานจะจาง ทิ้งร้างไป
รักที่ซุกซ่อน เมื่อก่อนนั้น
กลับพลันเปิดเผย เฉลยไข
ว่ายังพันพัว มีทั่วไป
ไว้ใจได้ไหม ใจดวงนี้
ที่มอบไปให้ ก็ใช่แล้ว
ยังแว่วหวานหู ขึ้นอยู่ที่-
ความรักยังรอ ความพอดี
ไม่มีเสื่อมคลาย สลายไป
เมื่อพบรักหนึ่ง ก็ซึ้งจิต
นิมิตใจพลัน ก็หวั่นไหว
ยังซ่อนอีกคำ อยู่รำไร
จะตอบได้ไหม เจ้า...ความหวัง !
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
