ผ่านน้ำตกอินทศรอาวรณ์ถึง
คนเคยซึ้งยามนี้อยู่ที่ไหน
เหม่อมองดูสวนยางอ้างว้างใจ
ที่บางใครไม่จำคำสัญญา
มาถึงบ่อน้ำร้อนตอนใกล้ค่ำ
สายฝนพรำทั้งคืนยืนก้มหน้า
ฝนที่หลั่งถมทับกับน้ำตา
เหลียวมองหาพี่ชายไม่เห็นมี
หรือเขาลืมเราแล้วจึงแคล้วคลาด
ฝันที่วาดคงจบเหมือนหลบหนี
วาสนาที่คอยน้อยเต็มที
อีกกี่ปีจะได้พบสบตากัน
เดินทางสู่รามันในวันรุ่ง
มองท้องทุ่งเขียวขจีด้วยสีสัน
ผ่านบันนังสตาไม่ช้าพลัน
ใจมุ่งมั่นหวังไว้ไปธารโต
--ณัชชา--
คนเคยซึ้งยามนี้อยู่ที่ไหน
เหม่อมองดูสวนยางอ้างว้างใจ
ที่บางใครไม่จำคำสัญญา
มาถึงบ่อน้ำร้อนตอนใกล้ค่ำ
สายฝนพรำทั้งคืนยืนก้มหน้า
ฝนที่หลั่งถมทับกับน้ำตา
เหลียวมองหาพี่ชายไม่เห็นมี
หรือเขาลืมเราแล้วจึงแคล้วคลาด
ฝันที่วาดคงจบเหมือนหลบหนี
วาสนาที่คอยน้อยเต็มที
อีกกี่ปีจะได้พบสบตากัน
เดินทางสู่รามันในวันรุ่ง
มองท้องทุ่งเขียวขจีด้วยสีสัน
ผ่านบันนังสตาไม่ช้าพลัน
ใจมุ่งมั่นหวังไว้ไปธารโต
--ณัชชา--