[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มีครู คนหนึ่ง ซึ่งรู้จัก   
เขารัก นักลูก  สุขหรรษา
กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงลูก ผูกกายา
สู้อุตส่าห์ ส่งเรียน เขียนอ่านไป

ลูกเฝ้าเพียร  เรียนจบ  ครบหลักสูตร
กะใส่ชุด  ครุยขาว  พราวแจ่มใส
อนิจจัง อังนิจจา พาเศร้าใจ
ลูกจากไป  ใจเศร้า เคล้าระทม

ขี่รถ  ผาดโผน โจนทยาน
วิ่งข้ามผ่าน  ม่านรั้ว  ครัวป้าสม
ตกลงไป  ในน้ำ  ช้ำระบม
สุดตรอมตรม  โทรมใจ  ให้ขาดพลัน

วิปโยค  สุดโศก  โชคชะตา
ครอบครัวมา  สูญเสีย  ไม่สุขสันต์
ครูซึมเศร้า  เหงาใจ  ในทุกวัน
ไม่มีอัน  พลันปลง เบาลงเลย

          สิงขร
 จะรับปริญญาวันที่ 19 มกรา กลับมาเสียชีวิต 17
 การที่พ่อแม่ได้ทุ่มเท แรง ทุกแรง ผลออกมาเสียเปล่า
ถึงแม้เป็นสัจธรรม แต่ก็ยากจะบรรยาย

ยี่สิบปี ที่เฝ้า พะเน้าพะนอ
เจ้าเคยรอ คลอเคล้า นะเจ้าเอ๋ย
ยามหิวอ้อน ร้อนกาย ก็หมายเชย
ทุกคราวเคย เผยออก ร้องบอกมา

หวังเติบใหญ่ ใคร่พึ่ง แม้หนึ่งนิด
ไม่เคยคิด จิตต์ต้อง ครวญร้องหา
แทนน้ำสังข์ หลั่งซ้ำ ด้วยน้ำตา
ส่งลูกยา อาลัย ด้วยใจตรม.../



 


บูรพาท่าพระจันทร์

ขอร่วมแสดงความเสียใจด้วยครับ