คำรักเธอ เผลอไผล ชวนให้หลง
ปลื้มพะวง คงจิตต์ ยากคิดหนี
ศัตรูรัก หนักหนา เข้าราวี
โหมฤดี ตีจน แทบป่นพัง
ด้วยเล่ห์กล มนตรา ระอาอก
ยากกว่าครก ยกเข็ญ เช่นใจหวัง
คิดหนีรัก พักกาย เสียดายจัง
ทั้งรักชัง ฝังอยู่ มิรู้คลาย
วอนผู้ใด ใครรู้ เป็นครูฉัน
จับให้มั่น คั้นรัก ช่างหนักหลาย
หากใครชาญ วานพรอด ก่อนวอดวาย
รักทำลาย ตายด้าน คาบ้านกลอน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ปลื้มพะวง คงจิตต์ ยากคิดหนี
ศัตรูรัก หนักหนา เข้าราวี
โหมฤดี ตีจน แทบป่นพัง
ด้วยเล่ห์กล มนตรา ระอาอก
ยากกว่าครก ยกเข็ญ เช่นใจหวัง
คิดหนีรัก พักกาย เสียดายจัง
ทั้งรักชัง ฝังอยู่ มิรู้คลาย
วอนผู้ใด ใครรู้ เป็นครูฉัน
จับให้มั่น คั้นรัก ช่างหนักหลาย
หากใครชาญ วานพรอด ก่อนวอดวาย
รักทำลาย ตายด้าน คาบ้านกลอน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ประหนึ่งว่า ไม่เคย เฉลยรัก
เข้ามาทัก ฝากลาย ฉยอักษร
หรือมายวน กวนความ ยามร้าวรอน
แกล้งมาอ้อน หาครู ผู้ชำนาญ
จะมีใคร สอนกัน สัมพันธ์รัก
ใจประจักษ์ รู้แจ้ง มิแสร้งขาน
คารมร้าย อย่างนี้ มีใครปาน
บางครั้งหวาน จนเอียน เลี่ยนเต็มที
เชิญพี่บูรพา ข้างหน้าก่อน
ไม่อาจสอน จระเข้ ว่ายน้ำหนี
คนเราจะรักกัน นั้นต้องดี
ดวงใจที่ ห่วงหา อย่ามากวน....
"สุนันยา"
เข้ามาทัก ฝากลาย ฉยอักษร
หรือมายวน กวนความ ยามร้าวรอน
แกล้งมาอ้อน หาครู ผู้ชำนาญ
จะมีใคร สอนกัน สัมพันธ์รัก
ใจประจักษ์ รู้แจ้ง มิแสร้งขาน
คารมร้าย อย่างนี้ มีใครปาน
บางครั้งหวาน จนเอียน เลี่ยนเต็มที
เชิญพี่บูรพา ข้างหน้าก่อน
ไม่อาจสอน จระเข้ ว่ายน้ำหนี
คนเราจะรักกัน นั้นต้องดี
ดวงใจที่ ห่วงหา อย่ามากวน....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
