แต่ละคำ พร่ำผ่าน กานท์ลิขิต
ร้อยลิลิต เพีงแค่ ดั่งแก้ไข
ยากหยั่งรู้ อุรา คราซ่อนนัย
ว่าแอบคิด สิ่งใด หนอใจคน
งานอะไร ยุ่งนัก อยากจะรู้
เห็นแต่ปู่ เทียวป้อ ง้อใครสน
อย่าทำเป็น มาอ้อน แบบซ่อนกล
เลิกคิดสน แล้วล่ะ จะบ้าตาย...
"สุนันยา"
ร้อยลิลิต เพีงแค่ ดั่งแก้ไข
ยากหยั่งรู้ อุรา คราซ่อนนัย
ว่าแอบคิด สิ่งใด หนอใจคน
งานอะไร ยุ่งนัก อยากจะรู้
เห็นแต่ปู่ เทียวป้อ ง้อใครสน
อย่าทำเป็น มาอ้อน แบบซ่อนกล
เลิกคิดสน แล้วล่ะ จะบ้าตาย...
"สุนันยา"
ย่าก็รู้ ปู่ว่าง เป็นบางครั้ง
แต่ที่ยัง รีรอ มิต่อสาย
ไม่สะดวก ย่ารู้ ใช่ดูดาย
ยังวุ่นวาย ขอย่า อย่าร้าวราน
เรื่องข้องแวะ สตรี ไม่มีหรอก
เพียงเย้าหยอก ปล่อยแก่ แหย่ลูกหลาน
เหมือนย่าจับ_คู่หนุ่ม ทุ่มกลอนกานท์
แสนเบิกบาน ยิ้มร่า ย่าว่าไง
โทษแต่เขา อิเหนาทำ ปู่ช้ำชอก
ใครกลิ้งกลอก เรรวน ด่วนเฉไฉ
ย่าก็รู้ ปู่ก็เห็น เถรเข้าใจ
ปู่ยังไม่ ต่อว่า ย่าสักคำ
เรื่องภายในครอบครัว เอ้ย..เรื่องล้อเล่นอย่าเห็นเป็นจริงกันนะครับ
สุนทรวิทย์
แต่ที่ยัง รีรอ มิต่อสาย
ไม่สะดวก ย่ารู้ ใช่ดูดาย
ยังวุ่นวาย ขอย่า อย่าร้าวราน
เรื่องข้องแวะ สตรี ไม่มีหรอก
เพียงเย้าหยอก ปล่อยแก่ แหย่ลูกหลาน
เหมือนย่าจับ_คู่หนุ่ม ทุ่มกลอนกานท์
แสนเบิกบาน ยิ้มร่า ย่าว่าไง
โทษแต่เขา อิเหนาทำ ปู่ช้ำชอก
ใครกลิ้งกลอก เรรวน ด่วนเฉไฉ
ย่าก็รู้ ปู่ก็เห็น เถรเข้าใจ
ปู่ยังไม่ ต่อว่า ย่าสักคำ
เรื่องภายในครอบครัว เอ้ย..เรื่องล้อเล่นอย่าเห็นเป็นจริงกันนะครับ
สุนทรวิทย์
ปากดีจริง นะปู่ ดูพูดนั่น
เรื่องสำคัญ กับเห็น เป็นเรื่องขำ
อย่าเฉไฉ เสแสร้ง มาแกล้งอำ
อย่ามาทำ หวงก้าง วางท่ากัน
ในเมื่อปู่ ห่างเหิน เมินคุณย่า
ย่าอ้อนกานท์ กลอนมา คราโศกศัลย์
มิได้คอย อ๋อยพร่ำ คำจำนรรจ์
ร้อยรำพัน กลอนรัก เพื่อพักใจ....
มีคนปลอบ ตอบกานท์ ก็หวานชื่น
แอบยิ้มรืน ภิรมย์ พรมสดใส
ดีกว่าเหงา รอปู่ ดูกระไร
ต้องร้องไห้ ประจำ ช้ำฤดี....
"สุนันยา"
เรื่องสำคัญ กับเห็น เป็นเรื่องขำ
อย่าเฉไฉ เสแสร้ง มาแกล้งอำ
อย่ามาทำ หวงก้าง วางท่ากัน
ในเมื่อปู่ ห่างเหิน เมินคุณย่า
ย่าอ้อนกานท์ กลอนมา คราโศกศัลย์
มิได้คอย อ๋อยพร่ำ คำจำนรรจ์
ร้อยรำพัน กลอนรัก เพื่อพักใจ....
มีคนปลอบ ตอบกานท์ ก็หวานชื่น
แอบยิ้มรืน ภิรมย์ พรมสดใส
ดีกว่าเหงา รอปู่ ดูกระไร
ต้องร้องไห้ ประจำ ช้ำฤดี....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
