"ปล่อยวาง"
ก่อนจะนอน ย้อนคิด ชีวิตหนึ่ง
ทำไมถึง ทุกข์เศร้า เหงาเหลือหลาย
เพราะยลยิน กลิ่นหอม ที่ล้อมกาย
รูปมากมาย ชายตา มองหาเอา
มหาซัง
ฉันทุกข์...กับการไขว่คว้า
โดยลืมคิดว่า...เป็นเพียงความเขลา
หลงในบางใคร...คอยวิ่งไล่ได้เพียงเงา
ที่สุดก็ต้องเศร้า...ร้าวระบม
เพียงเพราะใจ...หลงใหลไม่ยั้งคิด
ไม่ห้ามจิต...เมื่อผิดหวังจึงขื่นขม
เจ็บเพราะเขา...แต่เพียงเราที่ตรอมตรม
ฝืนและข่ม..ความระทมอย่างลำเค็ญ
ฉันเหนื่อย...กับการไขว่คว้า
โดยลืมคิดไปว่า...สิ่งที่เห็น
บางครั้ง...ก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็น
ความเจ็บที่หลบเร้น...เฝ้าเค้นถามว่าทำไม
ถึงที่สุด...ฉันจึงหยุดไขว่และคว้า
เลิกตามหา...ไม่ว่าสิ่งไหน
แม้นไม่ใช่ของของเรา...ยื้อเพื่ออะไร
ก่อนนิทราจะพ้นไป...ปล่อยและวางให้ไหว...ใจเจ้าเอ๋ย
ก็ยังงงเหมือนกันค่ะ
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
