สงสารพ่อค้าเร่ เฝ้าทุ่มเทไม่เหหัน
เฝ้สู้อยู่อย่างนั้น มิคิดหวั่นสู้มันไป
สังคมไยบ่มเพาะ มีคนเยาะคนยากไร้
อยากรู้ดูหัวใจ คิดอยากไปผ่าออกดู
คนดีแสนมีค่า คนที่ด่าน่าอดสู
มองเขาด้อยกว่ากู อยากจะรู้ใครสอนมัน
พ่อค้าจงอย่าถอย ทนเอาหน่อยค่อยพบฝัน
ทนไปในสักวัน พบหนทางสว่างจินต์
สล่าผิน