วาเลนไทน์ปีนี้ไม่มีรัก
ที่มาทักหัวใจให้หายเหงา
อยู่อย่างคนสิ้นหวังลำพังเรา
โลกว่างเปล่าไม่มีเงาเขาหรือใคร
เหมือนเรือเดี่ยวเที่ยวไปไม่เห็นฝั่ง
แม้กระทั่งเทียบท่าที่อาศัย
ถูกคลื่นลมห่มห้อมล้อมพัดไป
พร้อมกับใจมืดทนของคนตรม
ช่อกุหลาบหาบใหญ่ไม่มีหรอก
เขาแค่หยอกล้อเล่นเช่นขนม
หาใช่มีจิตใจหมายชื่นชม
เป็นแค่ลมพัดผ่านนานก็ลา
วาเลนไทน์ปีนี้ไม่มีรัก
อุปสรรคดักขวางทางห่วงหา
จึงต้องอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวเรื่อยมา
จะปีนี้หรือปีหน้าค่าเท่าเดิม
งดงามอย่าง ในภาพ จะกราบเท้า
วันวันเฝ้า ใกล้ชิด จิตเห่อเหิม
ทุ่มเงินทอง ความรัก ให้ตักเติม
จนเคลิบเคลิ้ม นบนอบ มอบชีวี
จักทิ้งเพื่อน ทิ้งฝูง เลิกยุ่งเกี่ยว
พาเธอเที่ยว ทั่วไทย ไปทุกที่
ท้องทะเล ภูผา พนาลี
ให้คนดี ศรีสุข ทุกเวลา
แต่หากน้อง ขี้ริ้ว สิวฝ้าเขลอะ
ไม่ขอเจอะ เด็ดขาด แม้ชาติหน้า
ถามตรงตรง น้องขี้โล้ หรือโสภา
กรุณา ชี้แจง แถลงความ
สุนทรวิทย์
วันวันเฝ้า ใกล้ชิด จิตเห่อเหิม
ทุ่มเงินทอง ความรัก ให้ตักเติม
จนเคลิบเคลิ้ม นบนอบ มอบชีวี
จักทิ้งเพื่อน ทิ้งฝูง เลิกยุ่งเกี่ยว
พาเธอเที่ยว ทั่วไทย ไปทุกที่
ท้องทะเล ภูผา พนาลี
ให้คนดี ศรีสุข ทุกเวลา
แต่หากน้อง ขี้ริ้ว สิวฝ้าเขลอะ
ไม่ขอเจอะ เด็ดขาด แม้ชาติหน้า
ถามตรงตรง น้องขี้โล้ หรือโสภา
กรุณา ชี้แจง แถลงความ
สุนทรวิทย์
เรื่องรูปร่างน้องนี้ก็ดีอยู่
ขาดแต่ผู้รู้ใจพาไหวหวาม
ที่พบมากหลากล้นคนจิตทราม
ชอบลวนลามแล้วทิ้งไม่จริงใจ
เห็นผู้หญิงหอมหวานปานขนม
หวังภิรมย์คลอสุขคลุกเคล้าใกล้
พอชื่นชมสมหวังดั่งหทัย
ก็จากไปทิ้งหญิงดิ่งเศร้าทรวง
จึงไม่อยากหลงลมคมเจ้าชู้
พวกหัวงูทั้งหลายไม่ขอหวง
จึงปล่อยช้ำหลายปีรักที่กลวง
กลัวหลอกลวงไร้ค่าน้ำตาริน
พี่สุนทร อ้อนหนู อยู่หลัดหลัด
ก็กลับงัด ถ้อยถาม งามโฉมฉิน
ว่าโสภา สง่าศรี หรือขี้ดิน
ย่อมส่อสิ้น ว่านิสัย ใจโลเล
หลงรูปโฉม ภายนอก บอกยี่ห้อ
ว่าเหล่อกอ พวกขุนแผน แสนสนเท่ห์
ถ้าสวยงาม หวามจิต คิดโมเม
ถ้าขี้เหร่ นั้นเล่า เฒ่าก็จร
เกลียดเสียจริง พวกชาย พายเรือจ้าง
ชอบเอ่ยอ้าง คิดพร่ำ คำอักษร
แล้วลวงหลอก หยอกสาว สู้เว้าวอน
พอใจอ่อน สมหมาย ก็หน่ายลา
แม้ตัวพี่ หนุ่มหล่อ พอรับได้
แต่ถ้าวัย รุ่นปู่ คู่คุณป๋า
มีนิสัย รักเด็ก เอ็กเอ็กอาร์
หนูก็ว่า ต้องขอแจว แล้วเหมือนกัน
อิอิ ขออภัยค่ะ ว่าไปตามกลอน จริงๆแล้วพวกหัวงูนี่ไม่ได้หมายถึงพี่สุนทรวิทย์หรอกนะคะ เพราะพี่สุนทรวิทย์ไม่ใช่คนแบบนั้น ขออภัยค่ะ อิอิ