วุ่นวายสับสน…
กับผู้คนบนโลกกว้าง
ชีวิตหนึ่งกลับพบเจอความอ้างว้าง
ณ หนทางที่ลาล้าง..กำลังใจ
มองความเคลื่อนไหวแต่ละชีวิต
ให้หวนคิด..ว่าชีวิต..ต่างก็มีจุดมุ่งหมาย
แต่ชีวิตที่ก้าวเดิน..เพียงเดียวดาย
ไร้จุดหมาย..มองข้างกาย..ยังไม่มี
หันหา..ทั้งทางซ้าย..และแลขวา
พยายามมองข้างหน้าเส้นทางนี้
ด้วยหัวใจที่สิ้นหวัง..อย่างริบหรี่
ท้อเหลือเกิน..ใจที่มี…โดยลำพัง
ขาที่เดินเริ่มล้าและหมดแรง
ใจที่มีกับแสดง..ความหวั่นไหว
เส้นทางนี้..ยังคงเหลือ..อีกยาวไกล
ยังไขว่คว้า..หาอีกใจ..มาร่วมทาง
มาเป็นเพื่อน..ร่วมชีวิต..ร่วมฟันฝ่า
เติมแรงใจ..ที่อ่อนล้า..ยามเคว้งคว้าง
คอยปรึกษา..และแนะนำ..ตามเส้นทาง
มาลบล้าง..ความอ้างว้าง..บนทางเดิน
กับผู้คนบนโลกกว้าง
ชีวิตหนึ่งกลับพบเจอความอ้างว้าง
ณ หนทางที่ลาล้าง..กำลังใจ
มองความเคลื่อนไหวแต่ละชีวิต
ให้หวนคิด..ว่าชีวิต..ต่างก็มีจุดมุ่งหมาย
แต่ชีวิตที่ก้าวเดิน..เพียงเดียวดาย
ไร้จุดหมาย..มองข้างกาย..ยังไม่มี
หันหา..ทั้งทางซ้าย..และแลขวา
พยายามมองข้างหน้าเส้นทางนี้
ด้วยหัวใจที่สิ้นหวัง..อย่างริบหรี่
ท้อเหลือเกิน..ใจที่มี…โดยลำพัง
ขาที่เดินเริ่มล้าและหมดแรง
ใจที่มีกับแสดง..ความหวั่นไหว
เส้นทางนี้..ยังคงเหลือ..อีกยาวไกล
ยังไขว่คว้า..หาอีกใจ..มาร่วมทาง
มาเป็นเพื่อน..ร่วมชีวิต..ร่วมฟันฝ่า
เติมแรงใจ..ที่อ่อนล้า..ยามเคว้งคว้าง
คอยปรึกษา..และแนะนำ..ตามเส้นทาง
มาลบล้าง..ความอ้างว้าง..บนทางเดิน
(กลอนบทนี้ ท่านปรายุ ปัฐพีทอง( แห่งไร่ปัฐพี2)ได้ส่งมาให้ดินค่ะ ดินขอขอบพระคุณนะคะ)
ผู้หญิงดินๆ