บทเรียนชีวิต

อารมณ์ ตรมวูบหนึ่ง
ครุ่นคำนึง ถึงหนหลัง
ชีวิน ล่มภินท์พัง
เพราะผิดพลั้ง ครั้งนั้นเชียว

วัยคะนอง ประลองรถ
โชว์เคี้ยวคด บทหวาดเสียว
ใครห้าม ปรามหน่อยเดียว
ย้อนกราดเกรี้ยว อวดเชี่ยวชาญ

ประชัน อันตราย
แข่งทำร้าย กายสังขาร
สุดท้าย แทบวายปราณ
เจ็บพิการ ลาญหัวใจ

ชีวา อนาคต
พลันรันทด หมดทางไข
ทางฝัน อันยาวไกล
มลายไป ในพริบตา

มิใช่ ผู้ใดดล
ตนทำตน จนพลาดท่า
ทุกข-เวทนา
เมื่อสองขา มาขาดกลาง

ใครเล่า เขาชมเชย
มีแต่เปรย เย้ยถากถาง
อับจน ไร้หนทาง
มิตรหนีห่าง ต่างรำคาญ

คิดได้ เมื่อสายแล้ว
หมดความแกล้ว แววฮึกหาญ
ย่อท้อ ทรมาน
เป็นขอทาน สะพานลอย

เสียดาย วัย,เวลา
สิ้นคุณค่า คราถดถอย
รับกรรม ไม่สำออย
นั่งหงอยก๋อย คอยเศษเงิน

สุนทรวิทย์