ถ้ า ค ว า ม รู้สึ ก ดี ดี.. เ รี ย ก คื น ก ลั บ ม าไ ด้
ถ้าความเสียใจ..ไม่ทำร้ายฉัน
ถ้าน้ำตาไม่ไหลออกมา..ตอนคิดถึงมัน
ถ้าทุกความผูกพัน.ไม่เคยมีรอยยิ้มให้กัน..สักวินาที
ฉั น ค ง ..ไ ม่ พ ย า ย า ม ยื้ อ เ ว ล า
และคงไม่กลับมา.ให้เสียความรู้สึก..แบบนี้
เมื่อเข้ากันไม่ได้.ความห่างคงทำให้ต่างคน..รู้สึกดี
ล้าเต็มที.. ที่เป็นอยู่ตอนนี้. ..หรือควรจบมัน ??
MYsMILE
อาจเป็นเพราะความไม่เข้าใจ
เลยทำอะไรต่ออะไรต้องแปรผัน
แต่คงเป็นเพียงองค์ประกอบเท่านั้น
ตัวแปรที่สำคัญ...มันคือหัวใจ
...........
ถ้าทั้งคู่พยายามปรับตัวซะอย่าง
ต่อให้ล้านความต่าง...ก็มิอาจสร้างความหวั่นไหว
แต่ถ้าใครบางคนเค้าหมดใจ
ต่อให้พยายามเท่าใด...สุดท้ายก็ต่างคนต่างไปอยู่ดี
...............
พี่ เอ-มิ-กา
ตัวแปร..ช่วยอะไรไม่ได้
หากไม่ลบความเสียใจ.ให้หมดไป..ในครั้งนี้
ทุกความพยายาม..หมดแล้วที่มี
อยู่เฉยเฉยแบบนี้..อาจจะดีกว่าทุกทาง
MYsMILE
ก็แค่เก็บเศษของความรู้สึกที่ดี
ที่อาจ....จะพอมีอยู่บ้าง
พอให้พ้นความอ้างว้าง....ที่ไม่รู้..จะสิ้นสุดตรงไหน
อดีตก็แค่ปล่อย..ให้มันผ่านพ้นไป...
แล้วก้าวเดินต่อให้ไหว..โดยไร้เธอ
กฤษณาต้องน้ำ
ได้แค่นี้..จริงจริง
ยอมรับว่าความรู้สึกดีๆ.ทุกสิ่ง..ยังคงอยู่เสมอ
ตอนนี้ทำได้เพียงนิ่งเฉย..ไม่พบเจอ
เศษความรู้สึกมันไหวเพ้อ..ไม่รู้จะเดินต่อ.ยังไง
MYsMILE
ถ้าวันนี้เหนื่อยนัก...ก็พักสักหน่อย
พอให้หัวใจดวงน้อย...มีแรงสู้ไหว
หากฝืนกำลัง...ดึงรั้งต่อไป
คงต้องเสียใจ..และไม่ได้อะไรขึ้นมา
ลองถอยคนละก้าว
เผื่อความร้าว...จะถูกรักษา
เรื่องบางอย่าง...กว่าจะเจือจาง..คงต้องใช้เวลา
และบางครั้งใจที่ปวดปร่า...มันก็เยียวยาตัวของมัน
พี่ เอ-มิ-กา
เป็นปลื้มกำลังใจจากบทกลอนมาก .ขอย้ายมาอยู่นี้เน๊าะค่ะ...^^"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
