ชีวิตชาวนา

   ฤดูกาล พรรษา เวียนมาถึง
อุทกจึง รินหลั่ง ดังฟ้ารั่ว
เสียงกบอึ่ง อึงอล บนกอบัว
ครึ้มสลัว หยาดพิรุณ หนุนเนืองนอง

เกิดเป็นลูก ชาวนา พึ่งฟ้าฝน
ต้องดิ้นรน ตรากตรำ ผิวคล้ำหมอง
พลิกผืนดิน ผินให้ กลายเป็นทอง
เลี้ยงปากท้อง คร่ำหวอด สืบทอดมา

อัสนี ก้องครั้งใด ใจก็หวัง
เกิดพลัง อุตสาหะ ตามประสา
แบกคันไถ จูงควาย มุ่งปลายนา
เตรียมไถหว่าน ปักกล้า งานชาชิน

อนาคต ฝากใส่ ในรวงข้าว
จะยืนยาว หรือเพิ่ม เติมหนี้สิน
     กำหนดโชค ชะตา โดยฟ้าดิน
   คนหยามหมิ่น นินทา ว่ามอซอ

ฝนสร่างซา พาฉัน จิตหวั่นไหว
สัญญาไว้ กับคนรัก จักสู่ขอ
หลายปีแล้ว ผ่อนผลัด นัดเธอรอ
เงินไม่พอ ขาดแคลน แสนอับอาย

สิ้นฤดู เก็บเกี่ยว หน้าเหี่ยวเฉา
ข้าวเปลือกเรา ด้อยค่า น่าใจหาย
ขาดทุนจน ซ้ำซาก คิดอยากตาย
ฝันสลาย อีกปี อดมีเมีย

สุนทรวิทย์