ฟังวาที ใจกว้าง ช่างอวดโอ่
คงแค่โม้ ก่อกวน กล่าวชวนหัว
เบื้องหลังเมีย นับร้อย คอยพันพัว
ได้เป็นผัว ต้องแย่ เป็นแน่เชียว
พอได้รถ ได้บ้าน คงผลาญสิ้น
แล้วโผผิน หายลับ กลับเขาเขียว
ทิ้งให้เรา เลี้ยงลูก ปลูกกระเจียว
หัวใจฝ่อ ห่อเหี่ยว เยี่ยวตกใน
กลอนพาไปล้วนๆครับ
สุนทรวิทย์