เคยเข้าวัด แต่เล็ก เป็นเด็กวัด
ปรนนิบัติ ท่านขรัว จนหัวหมุน
ท่านเอ็นดู ช่วยเหลือ เอื้อการุณ
นึกถึงคุณ ข้าวแดง เป็นแรงใจ
แม้นมิได้ ทำดี ถึงที่สุด
ที่ชาวพุทธ คนหนึ่ง พึงทำได้
คือไม่คิด หยามเหยียด เบียดเบียนใคร
จำเป็นไหม ที่เรา ต้องเข้าวัด
ตื่นแต่เช้า ใส่บาตร อาจไม่บ่อย
จะมากน้อย พองาม ตามถนัด
มีศีลห้า ถือได้ ไม่เคร่งครัด
ปฏิบัติ วิปัสนา พาง่วงนอน
ได้สวดมนต์ สวดพร ตอนหัวค่ำ
บริกรรม เขียนเลข แล้วเสกหมอน
ไหว้พ่อปู่ บูชา ว่าเป็นกลอน
จึงพักผ่อน นอนพับ แล้วหลับยาว
......ยากูซ่า......
ปรนนิบัติ ท่านขรัว จนหัวหมุน
ท่านเอ็นดู ช่วยเหลือ เอื้อการุณ
นึกถึงคุณ ข้าวแดง เป็นแรงใจ
แม้นมิได้ ทำดี ถึงที่สุด
ที่ชาวพุทธ คนหนึ่ง พึงทำได้
คือไม่คิด หยามเหยียด เบียดเบียนใคร
จำเป็นไหม ที่เรา ต้องเข้าวัด
ตื่นแต่เช้า ใส่บาตร อาจไม่บ่อย
จะมากน้อย พองาม ตามถนัด
มีศีลห้า ถือได้ ไม่เคร่งครัด
ปฏิบัติ วิปัสนา พาง่วงนอน
ได้สวดมนต์ สวดพร ตอนหัวค่ำ
บริกรรม เขียนเลข แล้วเสกหมอน
ไหว้พ่อปู่ บูชา ว่าเป็นกลอน
จึงพักผ่อน นอนพับ แล้วหลับยาว
......ยากูซ่า......