แอบมองน้อง..หทัยกาญน์..มานานแล้ว
ช่างเพลิดแพร้ว..กลอนหวาน..วิมานสรวง
พี่แอดดี้..หยาบกระด้าง..ไม่หวังควง
สุดาดวง..เด่นระดับ..ประทับใจ
จะออดอ้อน..กลอนหวาน..ก็หวั่นจิต
เพียงพินิจ..จิตปลง..ยังหลงไหล
คนคุ้นเคย..อ่านเจอกัน..ถึงบรรลัย
ขอแฝงกาย..ไปหา.มด...ซดน้ำตาล
ถ้าความหวาน..ได้ที่..ไม่หนีหน้า
จะกลับมา..เรียงถ้อย..ร้อยประสาน
พรรณนา..หวานซึ้ง..ถึงหทัยกาญจน์
ป้อนคำหวาน..สักล้านคำ..ให้หนำใจ.........................เขิลจัง..คริคริ
addy
ช่างเพลิดแพร้ว..กลอนหวาน..วิมานสรวง
พี่แอดดี้..หยาบกระด้าง..ไม่หวังควง
สุดาดวง..เด่นระดับ..ประทับใจ
จะออดอ้อน..กลอนหวาน..ก็หวั่นจิต
เพียงพินิจ..จิตปลง..ยังหลงไหล
คนคุ้นเคย..อ่านเจอกัน..ถึงบรรลัย
ขอแฝงกาย..ไปหา.มด...ซดน้ำตาล
ถ้าความหวาน..ได้ที่..ไม่หนีหน้า
จะกลับมา..เรียงถ้อย..ร้อยประสาน
พรรณนา..หวานซึ้ง..ถึงหทัยกาญจน์
ป้อนคำหวาน..สักล้านคำ..ให้หนำใจ.........................เขิลจัง..คริคริ
addy
มา.....เรียงร้อย ถ้อยหวาน น้ำตาลหก
มา.....หยิบยก หยอกคำ ร่ำสวยใส
มา.....แต่งแต้ม แย้มงาม ท่ามทรวงใน
มา.....บอกไว้ ว่าหวาน สะท้านจินต์
มา.....แอบมอง จ้องเรา เฝ้าอักษร
มา.....ร่ายกลอน กรองพจน์ บทถวิล
มา.....เชยชม คมคน ให้ยลยิน
มา.....วาดศิลป์ ศาสตร์เขียน เวียนขีดเอย
มา.....ทุกวัน ฝันหนึ่ง ถึงมิ่งมิตร
มา.....เติมจิต ใจเต็ม เข้มข้นเผย
มา.....ใส่ตาล หวานล้น จนชิดเชย
มา.....เถิดเพื่อน ผองเปรย เอ่ยชื่นชม
หทัยกาญจน์
๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕