นึกสงสัยอยู่เหมือนกัน
ความคิดถึงของเธอกันฉัน . .. เท่ากันไหม
ยืนมองพระจันทร์เหลือเสี้ยวนิดเดียวตอนไม่มีใคร
จินตนาการปลิวหล่นบนความหวั่นไหว ~สีเทา
. . . . .
ขาดพลังชีวิตจากคนอีกฝั่งฟ้า
หมกมุ่นอยู่ใต้จันทรา . .. ดวงเก่า
พระจันทร์ดวงเดิม . . ทอแสงสั่นเทิ้มเคียงเงา
คำตอบคือความว่างเปล่า . .
กอดตัวเองในความเงียบเหงา . .. เหมือนเช่นทุกคืน~*
อย่าสงสัยเลยคนดี...
ความคิดถึงของฉันคนนี้..คงมีเท่าเธอไม่ได้
ก็เพราะมันมากกว่า ~ ~ ~ มากกว่าทุก “ลมหายใจ”
อย่าจมกับความหวั่นไหว...แล้วรับ~ความรัก~ที่ฉันส่งไปผ่านพระจันทร์
ขอโทษนะ..ที่ทำให้ เห ง า
แต่หวังว่าเราจะกอดกันเบา – เบาได้..ในความฝัน
ในความว่างเปล่า...ขอให้เธอแทนที่ด้วยเงาของวานวัน
แล้วรอคอยดวงตะวัน..ที่จะมาลบความเงียบงันในหัวใจ
ความคิดถึงของฉันคนนี้..คงมีเท่าเธอไม่ได้
ก็เพราะมันมากกว่า ~ ~ ~ มากกว่าทุก “ลมหายใจ”
อย่าจมกับความหวั่นไหว...แล้วรับ~ความรัก~ที่ฉันส่งไปผ่านพระจันทร์
ขอโทษนะ..ที่ทำให้ เห ง า
แต่หวังว่าเราจะกอดกันเบา – เบาได้..ในความฝัน
ในความว่างเปล่า...ขอให้เธอแทนที่ด้วยเงาของวานวัน
แล้วรอคอยดวงตะวัน..ที่จะมาลบความเงียบงันในหัวใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
