จดหมายเพียรส่งเจ้า เนื้อทอง
ดวงจิตคิดหมายปอง ดอกฟ้า
เขียนโคลงท่วงทำนอง คนแอบ รักนา
แล้วส่งมิชักช้า สู่บ้านคนดี
ราตรีเลยล่วงพ้น หลายวัน
เธอไม่เคยตอบฉัน สักครั้ง
หรือนวลตัดสัมพันธ์ เลยเฉื่อย
ใจพี่จดจ่อทั้ง- ที่รู้ฝันสลาย
เสียดายสายสวาทโอ้ อาวรณ์
โฉมปล่อยพี่รอนรอน อกร้าว
บัดนี้นิ่มสมร คงสุข
ส่วนพี่เป็นดุจข้าว อ่อนล้ารอเคียว
หมายเหตุ ในการแต่งโคลงสี่สุภาพทั่วไปนั้นไม่นิยมให้มีรูปวรรณยุกต์ คือไม้เอก โท ตรี จัตวา ในตำแหน่งทั้งสาม(สีแดง)
ส่วนสัมผัสระหว่างบทใช้สระเดียวกัน ของคำท้ายวรรคบาทที่ ๔ ไปลงที่คำที่ ๑-๒-๓ คำใดคำหนึ่งในบาทแรกของบทถัดไป(สีน้ำเงิน)
แต่บางคนอาจจะชอบสัมผัสแบบกลอนแปด จึงส่งสัมผัสคำท้ายวรรคที่ ๔ ของบทแรก ไปลงที่คำท้ายวรรคที่ ๒ ในบาทที่ ๒ ของบทถัดไป
ซึ่งไม่ใช่สัมผัสระหว่างบทของโคลงสี่(คือเป็นความชอบส่วนตัว)
ตัวอย่างสัมผัสภายในบทของโคลงสี่สุภาพ
กละออมเพ็ญเพียบน้ำ ฤาติง
โอ่งอ่างพร่องชลชิง เฟื่องหม้อ
ผู้ปราชญ์ห่อนสุงสิง เยียใหญ่
คนโฉดรู้น้อยก้อ พลอดนั้นประมาณ
โคลงโลกนิติ
ตรงบริเวณสีแดง และสีเขียวนั้น คือบริเวณที่สัมผัสกันภายในบท
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ตัวอย่างการลงสัมผัสผิดที่ ซึ่งไม่ใช่สัมผัสระหว่างบทของโคลงสี่สุภาพ(ท่านไม่ได้บอกว่าทำไม่ได้)
แต่เวลาแต่งแบบเป็นทางการหรือแต่งเพื่อเข้าประกวดคงไม่ได้ เพราะกรรมการคงไม่ให้ผ่าน
เหย เหย ใครวะทิ้ง จดหมาย
เขียนส่งมาทักทาย ที่บ้าน
ใจความบอกซำบาย ดี บ่ ?
มีมากจนเริ่มคร้าน จะอ่านแล้วนะเออ
สงสัยมันจ่าหน้า ผิดซอง
แกะอ่านคล้ายทำนอง พร่ำเพ้อ
บอกรักมากก่ายกอง รอตอบ กลับนา
เห็นท่าจะเพ้อเจ้อ แน่แล้วใครกัน ?
ไปรษณีย์คงส่งให้ ผิดทาง
ที่อยู่ก็เลือนลาง แบบนั้น
เห็นอยู่ว่ามาวาง ที่ขอบ รั้วนา
ฉันอ่านโดยสั้นสั้น เสร็จแล้วโยนถัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
