หลายปีต้องจากกันจึ่งพลันพบ
ได้ประสบแฟนเก่าเข้าแล้วหนา
ชวนกินข้าว ดูหนัง ดั่งเคยมา
เจ้าแก้วตายิ้มรับอย่างฉับไว
แล้วถามว่าแต่งงานหรือยังน้อง
เธอนั่งจ้องมองหน้าทำตาใส
แล้วพี่ล่ะมีเมียแล้วหรือไร?
ตอบว่าไม่ เพิ่งสึกมา ได้ห้าวัน
เธอบอกว่าตัวน้องนี้ไม่มีคู่
รอพี่อยู่คนเดียวด้วยเกลียวมั่น
ถ้าเช่นนั้นเราสองประคองกัน
ขึ้นสวรรค์ฉิมพลีไม่รีรอ
อีกสองวันได้ข่าวลูกสาวหาย
เสียงโวยวายว้าวุ่นจากคุณพ่อ
สามีให้มาตามงามละออ
โอ้ ละหน่อ ฟ้าผ่าตรงหน้าแล้ว
เพราะรักเธอคนเดียวดั่งเกลียวเชือก
ไม่เคยรักเผื่อเลือกเจอเปลือกแห้ว
ไม่ถามไถ่ให้รู้จริงหญิงเปลี่ยนแนว
รักหวานแหววเนื้อเย็น เราเป็นชู้!!!
เมื่อดอกงิ้วบานแย้มบนแก้มสาว
ก็ถึงคราวผ่าแยกต้องแหกคู่
คนรักเก่าเราเอ๋ยเคยชื่นชู
ร่างเป็นรูเพราะหนามงิ้ว ลิ่วทิ่มแทง
"ไพร พนาวัลย์"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
