ขอบคุณภาพจาก National Gallery ครับ
รักเอย...
บ่มิเคยบรรจุพหุพจน์
ดวงใจแกร่งเหลื่อมล้ำเกินกำหนด
สละลดแม้โสตถึงหนึ่งบานใบ
แห่งวานวันพะวงหลงแก่นแต้ม
เสริมแต่งแก้มเป็นวงชวนสงสัย
ปลายพู่กันยามง้อหยอกล้อไป
สีสดใสเป็นจุดจุดสะดุดตา
ทุกหลอดสีคลอเคล้าเร้าใจข่ม
ตามเงื่อนปมสะเก็ดใดใส่สรรหา
ยามรักซึ้งทีแปรงแรงศรัทธา
หวานหยาดฟ้าปลายพลิ้วริ้วชมพู
รักคือยอมสละได้ให้คนรัก
สวามิภักดิ์กรีดได้แม้ใบหู
มอบแด่ใจดวงเด่นเช่นโฉมตรู
( ภาพสีบลูยังคมชัดจนบัดนี้ )
บรรจงมอบมาให้ด้วยใจพร้อม
หวังเธอยอมรับรักสมศักดิ์ศรี
เสียงหัวเราะเยอะเย้ยเอ่ยวาที
เหนือวจีที่แท้แพ้ใจคน
รักเอย...
ใยมิเคยให้สมรักใครสักหน
รักคือชาติภพก่อบุญห่อตน
หรือเพียงดลใจผู้...รู้จักรัก..?
แด่...Vincent van Gogh
รการตติ