[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

อ่านนิทานของท่านรพีฯแล้วนึกได้ว่าเคยเขียน
นิทานเรื่องหมาป่ากับลูกแกะไว้เมื่อหลายปีก่อน
ถือโอกาสนำมาลงซะเลย ถ้ามีความหมายอะไร
แตกต่างกันตรงไหนขออภัยท่านรพีฯล่วงหน้านะ
ครับ เพราะเป็นกลอนเก่าที่เขียนไว้นานมากแล้ว
ไม่มีเจตนาเขียนให้ขัดแย้งกันนะครับ

หมาป่ากับลูกแกะ

นิทานเรื่อง  หมาป่า  ฆ่าลูกแกะ
พอแยกแยะ  ความจริง  ได้สิ่งหนึ่ง
สันดานพาล  ย่อมเกะกะ  มุ่งตะบึง
ไม่คำนึง  ถึงเหตุผล  ประกลใด

อ่านแล้วพลอย  นึกโกรธ  โทษหมาป่า
ว่าหยาบช้า  น่าชัง  ทั้งสาไถย
กินลูกแกะ  บอบบาง  ช่างกระไร
วางอำนาจ  บาตรใหญ่  ใจทมิฬ

หมาคือหมา  ล่าเหยื่อ  เพื่อปากท้อง
ยังถูกจ้อง  ประณาม  หยามติฉิน
ส่วนมนุษย์  ระราน  ผลาญชีวิน
กลับชาชิน  โอหัง  ดังชอบธรรม

แถมอวดตน  อารยะ  งามประเสริฐ
แท้ละเมิด  ชีวา  บ้าระห่ำ
แฝงละโมบ  อำมหิต  จิตมืดดำ
พฤติกรรม  ร้ายกว่า  หมาที่เป็น

ความผิดหมา  บรรยาย  คล้ายสาหัส
ผิดคนชัด  อมพะนำ  ทำไม่เห็น
ตำหนิเขา  ป่าเถื่อน  เหมือนเลือดเย็น
ตนซ่อนเร้น  อคติ  มิขวยใจ

เลิกหยิบยก  เรื่องหมาป่า  มาค่อนแคะ
คนฆ่าแพะ  บูชายัญ  ต่างกันไหม
สำรวจตัว  บ้างหนา  ก่อนว่าใคร
มีสัตว์ไหน  หิวประโยชน์  โหดเท่าคน
                                 
สุนทรวิทย์