คืนนี้....เธอคงเหงาใช่ไหม?
ยังมีใครอีกคน...ร้อนรนหา
อยากจะทุกข์เป็นเพื่อน...เหมือนผ่านมา
มอบเวลาให้โอกาส...ที่ขาดแคลน
จากกันมา....ใช่ว่าฉันไม่รัก
อุปสรรคจำพราก...ยิ่งยากแสน
ต่อให้หนีไปห่าง...ถึงต่างแดน
ไม่ทดแทนห้วงลึก...ที่นึก...รัก
หากเวิ้งว้างหวิวหวั่น...ฉันยังอยู่
ไกลสุดกู่...จะเคียงใกล้ให้ประจักษ์
มิได้หมายทำแทน...ว่าแสนภักดิ์
แต่ยากนัก...ยืนยัน..ไม่ปันใจ
คืนนี้....เธอคงเหงาแลเศร้าจิต
เชิญใช้สิทธิ์...เรียกมาถ้าไม่ไหว
ความเป็นเพื่อนให้เพื่อน...ไม่เหมือนใคร?
มีหัวใจให้เสมอ...ถ้าเธอ..ครวญ
อุปสรรค..ขวากหนามยามรักหล่น
ฉันหมองหม่นข้ามผ่านด่านชนวน
เหมือนจะเป็นจะตายหลายขบวน
ตั้งแต่เขามาชวน...เธอรักกัน
ถึงวันนี้เธอประกาศ...ว่าพลาดท่า
จึงหาญกล้าดูแล...ความแปรผัน
มีไหล่หลบซบหน้าให้จาบัลย์
เพราะเธอคือคนสำคัญ...ที่ฉันรอ
.......๑๐๙๑๓.......