เวลา...
ยังคงก้าวไปข้างหน้าอยู่เสมอ
คนเมื่อคว้าได้ฝันอันเลิศเลอ
ก็จมเผลอเพ้อปลื้มลืมวันคืน
ขณะจนมุม...
มรสุมรักผลักใจให้ฝ่า-ฝืน
ว้าเหว่เจ็บร้าวเงียบเหงากล้ำกลืน
หาจุดยืนบนขมขื่นลำพัง
อุปสรรค...
คือหล่มเลนที่ปักหลักความหวัง
โยกโงนเงนเอนไหวในความชัง
คอยยื้อยุดฉุดรั้งความเข้าใจ
มนุษย์...
ท้ายที่สุดต่างก็หยุดเคลื่อนไหว
บนรอยทางว่างเปล่าแสนยาวไกล
มีอะไรให้หอบหิ้วติดตาม
ไม่รู้ใจ
ยังคงก้าวไปข้างหน้าอยู่เสมอ
คนเมื่อคว้าได้ฝันอันเลิศเลอ
ก็จมเผลอเพ้อปลื้มลืมวันคืน
ขณะจนมุม...
มรสุมรักผลักใจให้ฝ่า-ฝืน
ว้าเหว่เจ็บร้าวเงียบเหงากล้ำกลืน
หาจุดยืนบนขมขื่นลำพัง
อุปสรรค...
คือหล่มเลนที่ปักหลักความหวัง
โยกโงนเงนเอนไหวในความชัง
คอยยื้อยุดฉุดรั้งความเข้าใจ
มนุษย์...
ท้ายที่สุดต่างก็หยุดเคลื่อนไหว
บนรอยทางว่างเปล่าแสนยาวไกล
มีอะไรให้หอบหิ้วติดตาม
ไม่รู้ใจ
ไม่ไร้ทาง...
แม้ระหว่างดวงดาวจงก้าวข้าม
กล้านิยาม แม้ในไร้นิยาม
มิครั่นคร้ามเหวห่างระหว่างดาว
รู้บ้างไหม...
หลายหัวใจเดินทางท่ามกลางหนาว
อาจหยุดพักลงบ้างในบางคราว
อุ่นก็ก้าวทายท้ากล้าทุกข์ทน
ใจบางใจ...
ถึงท้อแท้แต่ไม่ทนหมองหม่น
อุปสรรคขวางหน้ากล้าเข้าชน
ต้องสักหนคว้าชัยสมใจปอง
ใครบางคน...
มั่นใจตนตรงทางระหว่างท่อง
กล้าทดลองทายท้ากล้าทดลอง
จึงได้ครองใจรักประจักษ์รู้
กามนิต - ๖ ก.พ.๕๕
แม้ระหว่างดวงดาวจงก้าวข้าม
กล้านิยาม แม้ในไร้นิยาม
มิครั่นคร้ามเหวห่างระหว่างดาว
รู้บ้างไหม...
หลายหัวใจเดินทางท่ามกลางหนาว
อาจหยุดพักลงบ้างในบางคราว
อุ่นก็ก้าวทายท้ากล้าทุกข์ทน
ใจบางใจ...
ถึงท้อแท้แต่ไม่ทนหมองหม่น
อุปสรรคขวางหน้ากล้าเข้าชน
ต้องสักหนคว้าชัยสมใจปอง
ใครบางคน...
มั่นใจตนตรงทางระหว่างท่อง
กล้าทดลองทายท้ากล้าทดลอง
จึงได้ครองใจรักประจักษ์รู้
กามนิต - ๖ ก.พ.๕๕