ดาราพราวพร่างรุจี...............ระย้ามณี
แห่งค่ำสุมาพาพราว
คราเช้าเฝ้าดูดวงดาว...............ลดแสงสกาว
สุรีย์มิแชเชือนเยือน
ผการ่วงกลีบตกเกลื่อน...............ฤทัยบิดเบือน
ดั่งไม้สุดเศร้าเฉาตาย
สกุณาร้องรำร่าย...............ว้าเหว่เดียวดาย
รังร้างปีกหักรักพัง
หริ่งเรไรร้องก้องดัง...............แสนอนิจจัง
คราฟังยิ่งเศร้าฤทัย
เหมือนว่าร้างนวลไปไกล...............หม่นหมองดวงใจ
กลับร้างทางรักอีกครา
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
23 พฤศจิกายน 2024, 12:22:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: กาพย์ครวญนวลไกล (อ่าน 4903 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
