จับถ้วยก็อุ่นถึง ใจรำพึงละมุนแผ่
หอมอ้า กลิ่นกาแฟ ปลุกรุ่งเช้าให้เราชื่น
กาแฟแลฟูฟ่อง ครีมอวดฟองฟูใจฟื้น
สลัดเขลาจากเงาคืน มาวุ่นว้ากับตาวัน
กามนิต - ๔ ก.พ.๕๕
จับมือก็อุ่นอุ่น ไอละมุนช่างกรุ่นขวัญ
แลพบสบตากัน รุ่งเช้าพลันนวันชื่นใจ
กาแฟแพ้นวลน้อง จงตรึกตรองความหวานใส
ผสมรักรสหอมใน มอบส่งไปให้คนดี
พระอาทิตย์อัสดง
หอมอ้า กลิ่นกาแฟ ปลุกรุ่งเช้าให้เราชื่น
กาแฟแลฟูฟ่อง ครีมอวดฟองฟูใจฟื้น
สลัดเขลาจากเงาคืน มาวุ่นว้ากับตาวัน
กามนิต - ๔ ก.พ.๕๕
จับมือก็อุ่นอุ่น ไอละมุนช่างกรุ่นขวัญ
แลพบสบตากัน รุ่งเช้าพลันนวันชื่นใจ
กาแฟแพ้นวลน้อง จงตรึกตรองความหวานใส
ผสมรักรสหอมใน มอบส่งไปให้คนดี
พระอาทิตย์อัสดง
(กาพย์ยานี ๑๑)
มือน้อยที่ค่อยนำ กาแฟฉ่ำมาชื่นชี-
วิตหนึ่งคำนึงนี้ นำตาตื่นมาตื้นตัน
แม้เมาและมึนมึน ก็สร่างขึ้น ณ ครามครัน
โอษฐ์น้อยเมื่อจำนรร ก็ปลุกเช้ามาชื่นชนม์
จานไข่เคียงเบค่อน และปังป้อนมาเปรอปน
อุ่นท้องก็อิ่มท้น กรุ่นรักเราก็เร้ารุม
กรุ่นแดกาแฟใด มิเทียบใกล้กับกรกุม
มือน้อยที่เนียนนุ่ม กุมกมลจนม้วยมรณ์
กามนิต - ๖ ก.พ.๕๕