ยังคงรอเธออยู่มิรู้หน่าย
มิกลับกลายปลิ้นปอกแกล้งหลอกหญิง
ความจำเป็นบังคับรับความจริง
ใช่กลอกกลิ้งทิ้งขว้างให้ร้างลา
อดทนหน่อยเถิดน้องอย่าร้องไห้
พี่ก็ใช่จะสุข ทุกข์หนักหนา
งานประดังเข้าโถมประโคมมา
ถึงเวลาต้องเสร็จ ห้ามเอ็ดอึง
อีกไม่นานเกินรอ พอศอหน้า
จะรีบมารับขวัญวันขาดผึง
งานสำเร็จเสร็จพลันแม้มันทึ้ง
ก็จะดึงจะดันไม่หวั่นแล้ว
สงสารน้องเนื้อเย็นนั่งเป็นทุกข์
ขอปลอบปลุกทรามวัยตั้งใจแน่ว
ใจต่อใจถึงกันดั่งหมั่นแจว
ให้ตรงแนวฝั่งฝัน วันของเรา
"ไพร พนาวัลย์"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
