หอมอวลกลิ่นไอดินถวิลถึง
รวงข้าวซึ่งเหลืองอร่ามเมื่อยามสาย
ที่นอนปลักกันอยู่ล้วนหมู่ควาย
พอลมชายพัดไผ่ก็ไหวเอน
ไผ่บรรเลงเพลงฟังดังอ้อนออด
นกปรอดนกยางนกกางเขน
เกาะยอดไม้ยางโยนโอนระเนน
ที่ชายเลนหนองน้ำปลาคล่ำไป
ดอกบัวบานกลางบึงงามซึ้งนัก
จะถอนหักก็กลัวปลิงตัวใหญ่
ทุกสิ่งเป็นความหลังยังฝังใจ
โอกาสไม่มีแล้วแคล้วคลาดกัน
ดาว อาชาไนย