ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
ใต้เงาจันทร์
แม้มิได้เป็นดอกไม้ในใจสาว
ขอเป็นเพียงละอองพราวของเกสร
แม้มิได้เคียงคู่หมู่ภมร
ขอเป็นหม่อนทอรักให้ถักไหม
แม้มิได้สูงค่ากว่ากุหลาบ
ขอซับซาบกลิ่นอวลมวลดอกไม้
แม้เป็นได้เพียงเจือคราบเหงื่อไคล
ก็เปรมใจประภัสสร์กว่าวัสสา
แม้มิได้โปรยปรายเช่นสายฝน
ขอเป็นเพียงอสุชลบนใบหน้า
แม้ประเมินเกินรักกัตติกา
ก็ดีกว่ามรสุมปกคลุมใจ
แม้มิได้รินอาบสองคาบสมุทร
ก็พิสุทธิ์เกินกว่าจะหาได้
แม้เวิ้งน้ำสุดกว้างจะห่างไกล
ก็ไม่ใหญ่เกินใส่ในน้ำค้าง
แม้ร่างเพียงใจเดียวหยุดเหลียวหลัง
และภินท์พังอยู่ในหัวใจบ้าง
แม้ทะเล...หยั่งเชิงจะเวิ้งว้าง
ก็ไม่กว้างเกินใส่ในใจคน
แม้มิได้เป็นดาวพราวใจสาว
ขอเป็นเพียงเมฆขาวในเวหน
แม้เป็นได้เพียงเงาจันทร์อันสกล
ขอประพนธ์เติมไว้เต็มใจภักดิ์ !
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
