งดงาม ยามเมื่อมอง บนท้องฟ้า
สบสายตา เติมฝัน เช่นวันเก่า
รอยยิ้ม นิ่มนวลนั้น ยังบรรเทา
อบอุ่น คุ้นคนเหงา อย่างเข้าใจ
คืนจันทร์ฉาย พรายพร่าง อยู่กลางหาว
สร้อยแสงดาว เรียงร้อย ดั่งพลอยใส
หนึ่งนภา ว่าหวาน ประมาณใด
จะห่มให้ ห้วงซึ้ง คิดถึงกัน
แปลกไหม! เมื่อใจเรา ดวงเก่านี้
รักเธอที่ อยู่ไกล เหมือนในฝัน
เฝ้าฝากฟ้า ฝากลม ห่มแสงจันทร์
สร้างสีสัน สวยล้ำ เพียงลำพัง
เหมือนไม่อาจ เอื้อมดาว จากราวฟ้า
ต่างชะตา ต่างทาง ระหว่างหวัง
ผลิบาน ผ่านภาพเสียง เพียงภวังค์
รอวันหลั่ง น้ำตา จะมาเยือน
แม้บอบบาง อย่างนั้น ยามหวั่นไหว
เสียงหัวใจ จะคอย มิคล้อยเคลื่อน
ประดับดวง เด่นหาว ดุจดาวเดือน
ละมุนเหมือน มีฟ้า ที่อาทร.....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
