แวมเทียนจุดถ้อย
๏ แวมแสงวาวส่งเอื้อ เอมตา
อุ่นอุ่นกลางมืดมน หม่นกลุ้ม
เรืองหวังพรั่งพรูพา พิศชื่น หนึ่งนอ
ยามทุกข์ยามล้าอุ้ม โอบใจ ฯ
๏ แทบดินจึงตื่นขึ้น คืนแรง
อาจหยัดเหยียดวะไว ลุกก้าว
โศกคลุมปล่อยกำแหง หาญห่อ
โปรดอย่าละทิ้งร้าว ร่วงจม ฯ
๏ ไมตรีจิตก่อถ้อย เลิศคุณ
โชนดั่งรวีชม ชุบหล้า
ดวงเทียนต่อแสงตุน สืบต่อ
เพียรจุดใจผู้กล้า เติบโต ๚ะ๛
โคลงดั้นบาทกุญชร