"โคลงสามสุภาพ"
สาดซัดเซาะผืนดิน นครินทร์ร่ำไห้
ผืนป่าพืชพันธุ์ไม้ แหล่งน้ำทำลาย ดับแด
ตัดไม้ทำร้ายป่า ท้องนภาทุ่งกว้าง
ใจมุ่งหมายเพียงสร้าง ร่มไม้งอกงาม อร่ามตา
พระอาทิตย์อัสดง
ปล. ครั้งแรกเจ้าค่ะ ใครก็ได้ช่วยแนะนำหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ปกติผมไม่กล้าไปแนะนำใคร เกรงเขาจะไม่พอใจ
แต่เมื่อคุณบอกว่าเป็นครั้งแรก และปวารณาตัวให้ใครก็ได้ช่วยแนะนำ
ผมเห็นว่าคุณรักในการเขียนโคลงสามสุภาพ ซึ่งหาคนเขียนยาก ก็ยินดีแนะนำที่ควรแก้ไขเล็กน้อยเท่านั้น
คุณใช้"คำสร้อย" คือคำที่่ใช้เป็นสร้อยบท ปกติใช้ ๒ คำ เช่น ก็ดี แลนา พ่อนา แม่เฮย เป็นต้น
ใช้ในบทไหนที่ความยังไม่สิื้นสุด แต่มิใช่ใช้ความเต็มทั้งสองคำ ดังเช่นของคุณว่า ดับแด และ อร่ามตา
อาจใช้เป็น อร่ามนา
บทที่ ๒ คำที่ ๑ ๒ ๓ ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของบทแรก นั่นคือคำว่า ต้ัดไม้ทำ... คำใดคำหนึ่ง ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคแรก
ว่า ลาย
หวังว่าคงเข้าใจคำอธิบายนะครับ ดีใจที่มีผู้สนใจแต่งโคลงสามรักษาคำประพันธ์ชนิดนี้อยู่ คุณเขียนดีอยู่แล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
